De eerste liefde voor artistieke expressie lag bij Jasmine Jethwa niet bij de muziek, maar bij de klassieke dans. Ze was helemaal weg van de gracieuze bewegingen die hiermee gepaard gingen. Jasmine zong echter altijd al dansend en na een periode voelde ze dat haar echte passie bij muziek lag en begon ze met succes songs te schrijven en vielen de puzzelstukjes als het ware vanzelf in elkaar. Van haar danstalent heeft Jasmine vandaag nog niets verloren. Ze wervelt tijdens het zingen met haar handen als een volleerde Hindi priesteres, met een verleidelijke elegantie die haar love songs innig omhelst. Van bij de opener en breakup song “Turn Off The TV”, uit haar eerste “Hurricane” EP, hangt het publiek van een uitverkochte Rotonde aan haar lippen. Jasmine Jethwa mag dan wel klein van gestalte zijn, haar uitstraling is des te groter en ze heeft een natuurlijke spontaniteit die onmiddellijk charmeert.

Met het publiek zo kort op het podium zegt ze wat nerveus te zijn, maar als ze ziet en voelt hoe enthousiast haar fans reageren, smelt de track als sneeuw voor de zon. Ze staat vol bewondering voor de knusse, ronde vorm van de zaal die voor haar Shakespeariaans aandoet, zoals vele klassieke, Londense zalen en krijgt een bijna thuisgevoel. Ze vertelt ons dat ze gek is van folksongs en het schitterende “Money To Burn” bewijst dat des te meer, in een Americana stijl die wat naar First Aid Kit verwijst. Haar band heeft ze vanavond thuis gelaten, maar dat heeft weer als voordeel dat je meer focust op de betoverende samenzang tussen haar en haar getalenteerde Laura Oaks. Maar Jasmine heeft een totaal eigen folkstijl. Zo heeft het dromerige “Golden” een jazzy inslag, klinkt het zalige “Don’t See You Around” aanstekelijk poppy als een ballade zoals Ben Howard ze ons presenteert en charmeert ze soulvol in  “Blue Stripes” of funky en mysterieus in haar escape song “Running Circles”. We komen ook te weten dat ze dol is op mysterie en het occulte en de geheimzinnige wereld die er schuilt achter Tarot kaarten. In haar nieuwe song “Girl Who Cried Wolf” dwalen we dan ook samen met haar door de nacht waar een eenzame kreten van een huilende wolf beangstigend klinken in de oren van een meisje. Ondertussen heeft de charmante Jasmine Jethwa heel de zaal op haar hand en zingen de fans gewillig mee op haar aangeven in de publiekslieveling en zomers walsende “Have I Ever Been”, dat de show afsluit met een niesbui van een van haar aanbidders, tot algemene hilariteit van de zaal en het podium. 

Vierentwintig lentes jong is deze Jasmine Jethwa en de wereld ligt voor haar open. Haar muziek gaat rond als een lopend vuurtje op de social media en streamingdiensten en we kijken halsreikend uit naar haar eerste full album dat er zeker zit aan te komen. Er waren geen EP’s te koop vanavond, enkel t-shirts, maar zelden hebben we een artieste gezien die mocht rekenen op zulk een daverend applaus als ze aan de merch table arriveerde. De verbondenheid tussen haar en haar fans is groot, dankzij haar bescheidenheid en spontaniteit. Houden zo Jasmine, we hebben ervan genoten.

Yvo Zels